شروع سخته ولی من کردم
تجربیات غلطو به تن کردم
پر پر کردم ریه‌هارو، ترک کردم
خاطرات همیشه تو سینم ورم کردن
طناب می‌خواست این سر گردن
ولی من خسته از خطر کردن
دیدم تو نخ اون وره پرده‌ام...
هوس و وسوسه خستم کردن
زده‌ام کردن، منم کندم و
فکرمو درگیر هدف کردم
آخه نتونستم ادامه بدم به بد بودن
همیشه گفتم که غلط من بودم اما
ریا نی اگه بگم بین اون همه کثافت آدم خوبی بودم
القا شد بهم بدم پس در نتیجه من بینشون زوری بودم
آب می‌خواستی ازم من رودی بودم
ولی متأسفم که دودی بودم، غلطم بود من بینای کوری بودم بین هفت رنگا من سیاه سفید نه، ترکیبی از این دو یه چی شبیه طوسی بودم خاکستری دادگستری پام وا نشد ابد خوردم بهم بگو حست بم چیه تویی که با حس‌تری...؟
رفتی مثل من تا ته چی شد
برنده کی شد؟
انگاری بد شد! هه
خوب فدا سر تو بلا به دور
بیا با من سلامتی بگو...

سلامتی خودم و تو
به سلامتی همه برگشته‌ها
بگو با من سلامتی روز برگشتن از دست رفته‌ها
سلامتی امید که هنو هست نمرده
واسه قد کشیدن دونه‌ها
سلامتی سنگینی شونه‌ها
سلامتی اونی که زد تا نزنه
دودی شد و فکر کرد همدمه
از بالا سری دور شد حال بد شد و فکر کرد از غمه
با توام که برگردی... برگرد...

ساختم از نو
منه نقطه زنو...
کسی نفهمید...
شدم پرروتر از روزای بد
بارمو بستم تو یه شب سرد
رو کردم به آسمون گفتم دستمو بگیر و منو ببخش ببر...
داد منو یه شبه رشد...
لبخند زدو غممو کشت...
بم فهموند دلیل کثافت‌های دنیارو!
چشم داد بم ببینم همه لاشی کاریارو
شدم سرویس کن ابلیس
با یه قلمی که شده قدیس...
از اون لحظه هر چی نوشتم
اخر جمله‌ها نقطه نیست...
من هنوز سر خطم و سر مرگم شرط
بستم اگه خستم کرد نفسم
اگه هر دم کرد حبسم من
باز بد نشم و از مرز شرف رد نشم
و جامونده از خط نشم
دلیل مرگ هدف نشم
واس اونی که به هدف پریدن لبه‌ی پرتگاهه لگد نشم
بجنگم مثل سرباز تا ته خط
چند ترم پاس کنم جنم رو فقط لقب نشم